Στις 09/09/07 πραγματοποιήθηκε η γενική συνέλευση του συλλόγου μας με σκοπό να αποφασίσει από κοινού και πάνω σε ρεαλιστικές βάσεις , πως μπορούμε εμείς σαν σύλλογος , να ενεργήσουμε ώστε να αντιμετωπιστούν τα τεράστια προβλήματα που δημιουργήθηκαν στο χωριό μας, από το πέρασμα του πύρινου εφιάλτη.
Κατόπιν απόφασης της γενικής συνέλευσης , αντίστοιχη συνέλευση θα πραγματοποιηθεί στην Αγία Άννα την Κυριακή 7 Οκτωβρίου στις 11:00 π.μ .
Καλεσμένοι είναι όλοι οι νεοεκλεγέντες βουλευτές του νομού μας , ο νομάρχης Ηλείας, ο δήμαρχος Ωλένης, ο πρόεδρος της ομοσπονδίας Πηνειας και Ωλένης ,
Και το τοπικό συμβούλιο του χωριού μας.
Είναι επιβεβλημένη η παρουσία όλων μας !
Πρέπει να ακούσουμε τις ουσιαστικές ανάγκες των πυρόπληκτων κατοίκων του χωριού μας και με βάση αυτές να δώσουμε την μάχη !!
Πρέπει οι αρμόδιες αρχές να συνειδητοποιήσουν πώς όλοι οι Αγιαναννεοι , ενωμένοι, είμαστε αποφασισμένοι να διεκδικήσουμε αυτό που μας αξίζει.
ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΑΓΙΑΝΑΝΝΑ

ΑΛΛΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ
- Να μην εμπλακεί ο σύλλογος σε οικονομική βοήθεια μεμονωμένων ατόμων για να αποφευχθούν παρεξηγήσεις.
- Να ζητήσουμε νομαρχιακό γεωλόγο, ο οποίος θα καθορίσει ποια σημεία του χωριού είναι επικίνδυνα για κατολίσθηση , ώστε να ξεκινήσουν άμεσα τα αντιδιαβρωτικά και αντιπλημμυρικά έργα.
- Να γίνετε διαρκής έλεγχος και ενημέρωση των κατοίκων της Αγ.Άννας σχετικά με την καταλληλότητα του νερού.
- Να στραφούμε προς τα ΜΜΕ για να καταστήσουμε εμφανές το μέγεθος της καταστροφής στην Αγία Άννα
- Να τοποθετηθούν κρουνοί .συνδεδεμένοι με την δεξαμενή , σε διάφορα σημεία του χωριού. .
- Η δενδροφύτευση να πραγματοποιηθεί όποτε είναι εφικτό και να εγκατασταθεί απαραίτητο δίκτυο ύδρευσης
- Να πιέσουμε τις αρμόδιες αρχές ώστε να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που προΰπαρχαν της φωτιάς (ρύπανση περιβάλλοντος –συγκομιδή σκουπιδιών-μπαζών –έλλειψη νερού).

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 18-9-2007

Στις παρυφές του λόφου της Αξοφωλιάς, στο βουνό της Φολόης, είναι χτισμένο το χωριό της Αγίας Αννας του Δήμου Ωλένης, που κι αυτό «χτυπήθηκε» από τη φωτιά της 25ης Αυγούστου. Εκατόν σαράντα άνθρωποι κατοικούν μόνιμα σ' αυτό και σήμερα αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης, όπως και οι υπόλοιποι κάτοικοι του δήμου, αφού η φωτιά που πέρασε απ' αυτό, μέσα σε δέκα λεπτά, κατέστρεψε 22 σπίτια, σχεδόν όλες τις ελιές και τις υπόλοιπες καλλιέργειες, εκατοντάδες ζώα βρήκαν φρικτό θάνατο μέσα στις στάνες, ενώ στάχτη έγινε και το πανέμορφο δάσος της περιοχής.

«Το μόνο που έμεινε είναι αυτή η μουριά που βλέπετε στην πλατεία», μας είπε ο κ. Νίκος Γεωργιόπουλος, ο οποίος επισημαίνει την τεράστια οικολογική καταστροφή που έχει συμβεί στην περιοχή.

Στο καφενείο του χωριού ήταν χθες το μεσημέρι και οι κάτοικοι της Αγίας Αννας για τον ίδιο ακριβώς λόγο που ήταν και οι κάτοικοι της Κουτσοχέρας.

«Ξυπνάμε το πρωί και δεν έχουμε πού να πάμε. Να πάμε στα καμένα να τα βλέπουμε; Ετσι ερχόμαστε εδώ και καθόμαστε. Οι άνθρωποι όλοι είναι απελπισμένοι. Γιατί από νοικοκυραίοι που ήταν τα έχασαν όλα και τώρα κάθονται στα καφενεία», αναφέρει ο Γιάννης Αλεξανδρόπουλος.

Οσο για την επόμενη μέρα των εκλογών, τα εκλογικά αποτελέσματα και την καινούργια κυβέρνηση; Λίγο φαίνεται να τους νοιάζει, αφού όπως υποστηρίζουν αυτές ήταν οι πιο βουβές εκλογές που έγιναν ποτέ στο χωριό τους.

«Μόνο στα λευκώματα και τις φωτογραφίες θα βλέπουμε πώς ήταν η Αγία Αννα παλιά», λέει ο Νίκος Παπαδόπουλος
Απογοήτευση

«Ούτε τσακωμούς είχαμε, ούτε εντάσεις, όπως άλλες φορές. Ηταν τέτοια η απογοήτευση που δεν μας έκανε καρδιά να ασχοληθούμε με τα εκλογικά. Εμείς εκείνο που ξέρουμε είναι ότι έρχεται χειμώνας και πρέπει άμεσα να παρθούν κάποια μέτρα από τους αρμόδιους», τονίζει ο κ. Γεωργιόπουλος.

Είκοσι επτά χρόνια μένει στο χωριό και τέτοια καταστροφή δεν την ξαναθυμήθηκε ο κ. Νίκος Παπαδόπουλος, που έχει και το καφενείο στην πλατεία του χωριού.

«Η φωτιά έφτασε στο χωριό στις 2.15 το μεσημέρι και μέσα σε δέκα λεπτά έκαψε τα πάντα. Τώρα πρέπει να δούμε τι θα γίνει. Φοβόμαστε. Ερχεται χειμώνας, αν δεν γίνουν αντιπλημμυρικά έργα, θα πέσει όλος αυτός ο λόφος που βλέπετε και θα πλακώσει το χωριό», λέει ο κύριος Νίκος και σηκώνεται να μας φέρει μια παλιά φωτογραφία που δείχνει την Αγία Αννα στις ομορφιές της. «Βλέπετε πώς ήταν; Εχετε δει πιο όμορφο χωριό;». Και δεν έχει άδικο, αφού η φωτογραφία απεικονίζει τα σπίτια της Αγίας Αννας να απλώνονται αμφιθεατρικά στο βουνό της Φολόης, πάνω σε μια καταπράσινη πλαγιά, και αν την κρατήσεις στα χέρια σου και τη συγκρίνεις με αυτό που βλέπεις σήμερα, στ' αλήθεια με τίποτα δεν μπορείς να πιστέψεις ότι πρόκειται για το ίδιο μέρος.

ΤΗΛΕΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΚΑΙ ΜΕΣΟΝ

Τον πρώτο διακαναλικό τηλεμαραθώνιο πραγματοποίησαν οι μεγάλοι περιφερειακοί τηλεοπτικοί σταθμοί από όλη την Ελλάδα, μεταξύ των οποίων και το εδρεύον στην Πάτρα “SuperB”.
Το κεντρικό πάνελ στήθηκε στην περιοχή της Αγίας Αννας, χωριό του Δήμου Ωλένης, που χτυπήθηκε βάναυσα από τις πρόσφατες πυρκαγιές. Πολίτες από όλη την ελληνική περιφέρεια προθυμοποιήθηκαν προσφέροντας την δική τους βοήθεια στους πυρόπληκτους, ενώ μεταξύ των προσφορών που συγκεντρώθηκαν περιλαμβάνονταν και υλικά αγαθά από επιχειρήσεις των πόλεων της Περιφέρειας.
Τον τηλεοπτικό σταθμό της Πάτρας εκπροσώπησε η δημοσιογράφος Πένυ Μακρή, ενώ σύσσωμη η κοινωνία της Ωλένης, αλλά και της Ηλείας γενικότερα, χαιρέτισε την προσπάθεια.
Πλέον σειρά παίρνει ο τηλεμαραθώνιος των τηλεοπτικών σταθμών εθνικής εμβέλειας, στον οποίο το κάλεσμα θα επεκταθεί και στον μεγάλο αστικό ιστό Αθήνας και Θεσσαλονίκης।
ΠΗΓΗ:http://www.patranews.gr/news.asp?ID=6293
ΒΕΒΑΙΑ Ο ΤΗΛΕΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ Ο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΚΛΕΙΝΔΙΑ …..ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟ ΜΕΣΟΝ ΠΑΙΖΕΙ ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ ΡΟΛΟ.

η Γραμματέας του ΣΑΕ, Δρ Όλγα Σαραντοπούλου, περιγράφει τις εμπειρίες της

Η Γραμματέας του ΣΑΕ, συγκλονισμένη από το δράμα των συνανθρώπων μας, βρέθηκε κοντά τους, συνομίλησε με τους κατοίκους και ενημερώθηκε από τους τοπικούς άρχοντες για την κατάσταση που επικρατεί λίγες μόνον ημέρες μετά τις πυρκαγιές. Ενώ βοήθησε στην διανομή ειδών πρώτης ανάγκης και περιέθαλψε με την ιδιότητα του ιατρού ηλικιωμένους που φέραν εγκαύματα.

«Πρόκειται για τεραστίων διαστάσεων οικολογική καταστροφή, ολόκληρες περιοχές έχουν γίνει στάχτη. Το φυσικό τοπίο έχει αλλάξει, δεν υπάρχει ίχνος ζωής, παντού η μυρωδιά του καμένου, και οι άνθρωποι αυτού του τόπου, άνθρωποι περήφανοι, οπλισμένοι με πείσμα, αλλά απελπισμένοι να κοιτούν τις περιουσίες που χάθηκαν, τα δάση που έζησαν μικρά παιδιά, τις επιχειρήσεις που καταστράφηκαν. Είναι κάτι το απερίγραπτο», είπε η κ. Σαραντοπούλου.
Στην Αγία Αννα είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω με τους κατοίκους, είδα τον πρόεδρο του τοπικού συμβουλίου της Αγίας Αννας, έναν νέο άνθρωπο, που κυριολεκτικά έδωσε μάχη με τις φλόγες। Είναι περήφανοι άνθρωποι. Χάσανε όχι μόνον σπίτια αλλά και καλλιέργειες, ελαιόδεντρα, καστανιές και καλλιέργειες σταφίδας, ελαιοτριβεία, αιγοπρόβατα, κότες από τα οποία ζούσαν οι άνθρωποι» είπε η Δρ Σαραντοπούλου.
ΠΗΓΗ:http://www.voiceofgreece.gr/OmogeneiaMainNews.asp?id=339256

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή, στην αίθουσα της ομοσπονδίας , η γενική συνέλευση του συλλόγου μας.
Με θέμα την επόμενη μέρα στο χωριό μας, μετά την καταστροφική φωτιά που το κατάστρεψε από άκρη σε άκρη. Η προέλευση των συγχωριανών μας ήταν μικρή για το μέγεθος του προβλήματος (περίπου 70 άτομα). Αποφασίστηκε να γίνουν πράξη οι προτάσεις που τέθηκαν από τους παρευρισκόμενους και το ΔΣ του συλλόγου μας .πρακτικά της γενικής συνέλευσης θα δημοσιευθούν στο site σύντομα.

Η ΑΓΙΑΝΑΝΝΑ ΠΟΥ ΞΕΡΑΜΕ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΕΟΝ

Ήταν Παρασκευή 24/08/07 ώρα 08:30 μ.μ. όταν σταμάτησε το νερό, μισή ώρα μετά σταματά το ρεύμα, η τηλεόραση κλείνει και η λίστα των νεκρών στη Ζαχάρω και την Αρεόπολη από τον πύρινο εφιάλτη σταματά για εμάς. Στα καφενεία καθόμασταν αμήχανα με αναμμένα κεριά περιμένοντας το ρεύμα και έχοντας ως μόνο θέμα συζήτησης τα αναπάντητα ερωτήματα πως και γιατί κάηκαν ζωντανοί οι άνθρωποι, ποιοι και γιατί οργάνωσαν τους εμπρησμούς. Συζητούσαμε ακόμα την επικινδυνότητα του δικού μας χωριού, τι πρέπει να κάνουμε την επόμενη χρονιά για να σωθούμε, τι μέτρα πρέπει να πάρουμε, τι μέσα έχουμε. Ακόμα τότε διαπιστώθηκε πως η δεξαμενή του δασαρχείου ήταν άδεια. Τα αναμμένα κεράκια στα σπίτια και στα καφενεία, η περίεργη ησυχία και ανύπαρκτη άμυνα του χωριού μάλλον μας ειδοποιούσαν για το τι θα επακολουθούσε. Το ρεύμα ήρθε το ίδιο βράδυ, τα καφενεία έκλεισαν. Κάποιοι καθόμασταν στην πλατεία και συζητούσαμε τα παραπάνω. Φύγαμε και πήγαμε να δούμε στην εκκλησία την φωτιά – καπνούς που φαίνονταν απ’ την Ζαχάρω. Εκεί δυστυχώς είδαμε καπνούς κοντά σ’ εμάς. Ο Μιχάλης του Νικολού που ξέρει τα μέρη μας είπε πως είναι προς το χωριό Κλινδιά. Πήρε το αγροτικό και πήγαμε προς τα εκεί (Σάκης Αλεξανδρόπουλος, Αγησίλαος Τσουρούλας, Δημήτρης Σ. Παπαδόπουλος, ο Γιάννης και ο γιος του Παναγιώτης Κατσαρούπας). Πριν από του Κλινδιά είδαμε δύο ντόπιους που μας είπαν πως ήταν τέσσερα τα μέτωπα της φωτιάς και πως έκλειναν τον δρόμο γιατί είδαν κάποιον με άσπρη μπλούζα στο δάσος και ανάβει τις φωτιές, τις ίδιες μαρτυρίες μας είπαν και οι κάτοικοι της Πέρσαινας που έβλεπαν τον εμπρηστή στο δάσος και τον φώναξαν να τους λυπηθεί.
Το ένα μέτωπο στην Πέρσαινα το έσβησαν οι ντόπιοι. Τα άλλα τρία ήταν πάνω απ’ το ποτάμι μεταξύ Πανόπουλου και Κλινδιά κοντά στον Άγιο Παντελεήμονα. Ο αέρας δεν ήταν δυνατός, η περιοχή ήταν γεμάτη θάμνους και συνεπώς η ένταση των πυρκαγιών μικρή. Τα δύο πυροσβεστικά οχήματα που βρέθηκαν εκεί έλεγχαν τα μέτωπα. Την άλλη μέρα το πρωί, στο χωριό μας αφού αρχικά ο καθένας ξεχωριστά ανησύχησε απ’ τους καπνούς και τις στάχτες που έφταναν, ενημερώθηκε και επισκέφτηκε το μέτωπο. Η κατάσταση ήταν περίπου όπως το βράδυ (οριακά ελεγχόμενη) και όλοι έλεγαν πως ήταν θέμα χρόνου να σβηστεί η φωτιά. Έγιναν πολλές εκκλήσεις να σταλεί ΕΣΤΩ ΕΝΑ αεροπλάνο, όμως η απάντηση ήταν αρνητική. «Δεν μπορούμε να αφήσουμε την μεγάλη φωτιά στη Ζαχάρω και στις άλλες περιοχές και να έρθουμε εκεί». Η ίδια κατάσταση παρέμεινε έως τη 01:30 μ.μ. ο αέρας ήταν δυνατός και οι ελπίδες πιο λίγες. Η φωτιά πλησίαζε το ποτάμι, αν το ξεπερνούσε τα πράγματα θα ήταν πιο δύσκολα. Γύρω στις δύο ακούστηκαν φωνές στο χωριό πως η φωτιά έφτασε κάτω από τον Άγιο Αθανάσιο μεταξύ Αγίας Άννας και Πεύκης στο ύψος του ποταμού. Εκεί μαζευτήκαμε να δούμε τι γίνεται, ενώ κάποιοι στο χωριό είχαν αντιληφθεί τον κίνδυνο και ετοιμάζονταν να το εγκαταλείψουν. Δέκα με δεκαπέντε λεπτά αργότερα μια «καύτρα» φτάνει διακόσια περίπου μέτρα κάτω από τον δημόσιο δρόμο στον Αϊ Θανάση και δέκα λεπτά αργότερα με τον ίδιο τρόπο η φωτιά πέρασε πάνω από τον δρόμο και με την φορά του ανέμου προς το χωριό μας. Τα λεπτά που ακολούθησαν ήταν τραγικά και βασανιστικά. Στη μισή ώρα προθεσμία που μας έδωσε η πύρινη λαίλαπα έπρεπε οι κτηνοτρόφοι να προστατέψουν τα ζώα τους, βάζοντάς τα σε πιο ασφαλή σημεία (π.χ. στο γήπεδο στον Άγιο Νικόλα – που όμως δεν ήταν για όλα τα ζώα ασφαλές). Έπρεπε να περισώσουμε ό,τι προλαβαίναμε (ρούχα, προσωπικά αντικείμενα) και χωρίς σκέψη να εγκαταλείψουμε το χωριό. Τα θύματα των προηγούμενων πυρκαγιών δεν μας έδωσαν περιθώριο περαιτέρω σκέψεων. Το χωριό μέχρι τις τρεις είχε εκκενωθεί, εκτός από περίπου τριάντα άτομα που κάθισαν να υπερασπίσουν τα σπίτια τους.
Στις τρεις ακριβώς η φωτιά είχε φτάσει πάνω απ’ την στροφή στον Αϊ Νικόλα (στο Πλατανάκι) και ετοιμαζόταν να πέσει στο λαγκάδι. Άλλο μέτωπο κατέβαινε απ’ τον Προφήτη Ηλία προς την «πάνω ρούγα» και την «τρανή συκιά», ενώ είχε φορά προς το Γούμερο. Ακόμα συνέχιζε η φωτιά που έκαιγε παράπλευρα του ποταμού (του Πηνιακού Λάδωνα) προς την Καρυά δημιουργώντας συνεχώς νέες εστίες προς τις καλλιεργημένες εκτάσεις. Ο αέρας σε συνδυασμό με την ξηρασία και την πυκνή βλάστηση βοήθησαν έτσι ώστε να μην ξεχαστεί ούτε ένα στρέμμα γης άκαυτο.
Κατά την στιγμή της εκκένωσης του χωριού επικρατούσε πανικός. Κάποιοι κυρίως γέροι δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, κάποιοι νέοι πιο δυνατοί το ίδιο. Όμως έπρεπε να βγάλουμε με τα αυτοκίνητα τον κόσμο έξω απ’ το χωριό. Τα αγροτικά γέμισαν, τα αυτοκίνητα γέμισαν, κάποιοι παρέμεναν ακόμα. Σχέδιο εκκένωσης ή συντονισμού δεν υπήρχε και τίθεται το ερώτημα «δεν υπήρχαν πυροσβεστικά μέσα, δεν υπήρχαν ούτε της αστυνομίας ή του ΕΚΑΒ;». Βοήθεια στην εκκένωση έδωσαν οι πυροσβέστες απ’ το μοναδικό όχημα που υπήρχε. Κατά την έξοδό μας απ’ το χωριό προς την διασταύρωση προς Καρυά στην γέφυρα, Όλοι έκλαιγαν και προσεύχονταν σε ένα θαύμα να μην καεί το χωριό μας ή κάποιος άνθρωπος. Κατεβαίνοντας προς το ποτάμι κάποιοι προσπαθούσαν μέσα απ’ τους καπνούς να διακρίνουν το σπίτι τους και κάποιοι άλλοι δεν κοίταζαν καθόλου.
Μέχρι τις τέσσερις όλο το χωριό και οι εκτάσεις που του ανήκουν, είχαν τυλιχθεί στις φλόγες. Η φωτιά πήγαινε προς το Γούμερο από την μία και απ’ την άλλη προς την Καρυά κατά μήκος του ποταμού. Οι περισσότεροι αναγκαστήκαμε να φύγουμε από εκεί και να πάμε προς το Καράτουλα, κάποιοι έμειναν και παρακαλούσαν την αστυνομία που είχε καταφθάσει να τους επιτρέψει να μπουν στο χωριό, ενώ κάποιοι συγχωριανοί μας όπως ο Γιαννούλης, ο Γεωργόπουλος, ο Δήμος ο Παπαδόπουλος, ο Δημήτρης και ο Κώστας ο Διαμαντόπουλος έριξαν τα πρόβατα και τα οχήματα τους μέσα στο ποτάμι.
Στο Καράτουλα η κατάσταση φαινόταν πιο ήρεμη παρά τον πολύ κόσμο που είχε συγκεντρωθεί, τα τηλέφωνα δεν σταμάτησαν να χτυπάνε από συγγενείς, συγχωριανούς και φίλους που έδιναν την δική τους μάχη μακριά από την φωτιά, αναζητώντας τα δικά τους άτομα μέσα απ’ τον φόβο και την απόγνωση. Οι φήμες και οι λανθασμένες πληροφορίες ήταν σημάδια του πανικού, για την κατάσταση που επικρατούσε στο χωριό και που μας ενημέρωναν όσοι ήταν εκεί. Ενώ δεν άργησαν να φτάσουν και οι πρώτοι βουλευτές για να μας συμπαρασταθούν και για να μας υποδείξουν τι να ψηφίσουμε στις προκείμενες εκλογές (αυτό που τους έκαιγε).
Κατά τις 08:30 εκκενώθηκε για προληπτικούς λόγους και το Καράτουλα και πήγαμε προς Πύργο. Ήμασταν πρόσφυγες στον τόπο μας. Στον Πύργο με την βοήθεια του Διαμαντή του Διαμαντόπουλου και του Παναγιώτη του Γρηγορόπουλου μεταφέρθηκαν οι συγχωριανοί μας σε ξενοδοχεία που βρήκε η Νομαρχία. Εκεί τελείωσε και η πρώτη φάση του μαρτυρίου. Η δεύτερη θα ξεκινούσε την επόμενη μέρα και θα διαρκούσε για πολλά χρόνια.
Πράγματι η επόμενη μέρα ήταν η απεικόνιση της αλήθειας. Τα δεκαέξι χωριά του Δήμου Ωλένης κάηκαν όλα. Οι εικόνες απ’ την Βαρβάσαινα που καιγόταν και το χωριό μας ήταν μαύρες, όσο πιο πάνω πηγαίναμε ακόμα πιο μαύρες. Το χωριό μας μέτραγε τεράστιες απώλειες σπίτια, αποθήκες, καλύβες, ζώα, πεύκα, πλατάνια, θάμνοι, όλα έγιναν στάχτη. Ο λόφος του Προφήτη Ηλία που πάσχιζε να πυκνώσει απ’ την προηγούμενη φωτιά του 1998, τώρα έμεινε γυμνός, το «Πλατανάκι» το μοναδικό άκαυτο κομμάτι το ίδιο. Το ψιλολιθάρι ξεγυμνώθηκε και απειλεί να κατέβει μαζί με τις άλλες πέτρες. Σπίτια περιουσίες μιας ζωής κάηκαν μαζί με τα υπάρχοντα και τις αναμνήσεις. Ιδίως αυτών που ζούσαν μόνιμα και τώρα δεν βρίσκουν λόγο να τους κρατήσει. Καμένα αιγοπρόβατα, κότες, σκυλιά, γαϊδούρια, (μου μάλιστα έμειναν κάποια άταφα και μύρισαν απ’ την ζέστη). Σκηνές βομβαρδισμένου τοπίου, γκρεμισμένες χαμοκέλες, φράχτες, σύνορα. Όσα πρόβατα έζησαν δεν έχουν τι να φάνε, αφού κάηκαν οι αποθήκες με καρπούς, τριφύλλι, σανό. Όλοι βουρκωμένοι, ταλαιπωρημένοι και κάποιοι με μόνα ρούχα αυτά που τους βρήκε η φωτιά, στέκονταν σαστισμένοι. Το βράδυ ο καπνός περικύκλωσε το χωριό και έκανε την κατάσταση αφόρητη. Το δίκτυο της ΔΕΗ και του ΟΤΕ καταστράφηκε. Το ρεύμα ήρθε στις 2 Σεπτεμβρίου. Απ’ την Δευτέρα 27/08 φάνηκαν βοήθειες απ’ τον Δήμο και κλιμάκια της Νομαρχίας για να γράψουν τις ζημιές.
Η πράξη της εκκένωσης από μια πυρκαγιά μπορεί να ήταν για το χωριό μας κάτι πρωτόγνωρο. Κάτω από άλλες προϋποθέσεις, εποχές θα ήταν αδιανόητη. Οι νεκροί των προηγούμενων ημερών λειτούργησαν καταλυτικά στην αποτελεσματική απομάκρυνση. Η απομάκρυνση αυτή ίσως ήταν τραγική ειρωνεία, αφού όσοι παρέμειναν ή επέστρεψαν στο χωριό περίπου δυο ώρες μετά την φωτιά έσωσαν τα σπίτια τους και των γειτόνων τους. Το χωριό μας θα πρέπει να ευχαριστεί μαζί με τους συγχωριανούς μας που βρέθηκαν στο χωριό και τον Γιάννη τον Τσουρούλα (τον παπά) που ως πυροσβέστης συντόνισε τις προσπάθειες.
Τώρα όλοι γνωρίζουμε πως έχει η κατάσταση, γι’ αυτό δεν θα πρέπει να μείνουμε άπραγοι, θα πρέπει να αφήσουμε την 25η Αυγούστου πίσω και να σχεδιάσουμε συλλογικά τους τρόπους που θα ξαναομορφύνουμε το χωριό μας και τις καρδιές των Αγιανανναίων.

Διαμαντόπουλος Π. Χρήστος.

ΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ

Αν και κινδυνεύω να χαρακτηριστώ υπερβολικός, δεν μπορώ να μην ισχυρισθώ ότι γεννηθήκαμε σε έναν ευλογημένο τόπο. Σ’ έναν τόπο σπαρμένο από πέτρες και μάρμαρα, που είναι καρπός ισορροπίας της ψυχής και του νου, έκφρασις της αρετής και του κάλλους. Αυτός είναι ο νομός μας, ο νομός Ηλείας.
Το χωριό μας, η Αγία Άννα, βρίσκεται στις παρυφές του δρυοδάσους της Φολόης, αυτού του μνημείου της φύσης που εκτείνεται σε 40.000 στρέμματα και σε υψόμετρο 770 μέτρα. Αποτελείται από ευθύκορμους δρυς, αρειές, κουμαριές, πουρνάρια, ρείκια και δευτερευόντως από πεύκα. Η γνωστή σε μας τους ντόπιους Κάπελη, πήρε το όνομα της, Φολόη, από τον Κένταυρο Φόλο, ο οποίος φιλοξένησε τον Μυθικό Ηρακλή, όταν ήλθε στην περιοχή να πιάσει τον Κάπρο του Ερύμανθου. Ο Φόλος με τον φίλο του το Ηρακλή έφαγαν και ήπιαν όλο το κρασί των Κενταύρων. Οι Κένταυροι θύμωσαν και τότε ξέσπασε μάχη μεταξύ Φόλου, Ηρακλή και Κενταύρων. Στη μάχη επάνω, ένα βέλος του Ηρακλή, σκότωσε κατά λάθος τον Φόλο. Ο Ηρακλής έθαψε τον φίλο του και έδωσε στην περιοχή το όνομα του.
Μέσα και γύρω από το δάσος, όμορφα χωριά συμπληρώνουν το ωραίο αυτό παζλ. ΚΟΥΜΑΝΙ – ΦΟΛΟΗ (ΓΙΑΡΜΕΝΑ) – ΑΝΔΡΩΝΙ – ΠΑΝΟΠΟΥΛΟ – ΛΑΛΑ – ΔΟΥΚΑ – ΜΗΛΙΕΣ – ΑΧΛΑΔΙΝΗ – ΚΛΕΙΝΔΙΑ – ΠΕΥΚΗ – ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ – ΓΟΥΜΕΡΟ.
Γνωστή η περιοχή αυτή κι από την αρχαιότητα, αφού κοντά της βρίσκονται οι αρχαίες πόλεις ΨΩΦΙΔΑ – ΛΑΣΙΩΝΑ – ΠΙΣΣΑ. Από το οροπέδιο της Φολόης πηγάζει και ο δικός μας ποταμός ο Πηνειακός Λάδωνας, σχηματίζοντας στο διάβα του πανέμορφα φαράγγια και ωραίους καταρράκτες, καταλήγοντας νωχελικά στ φράγμα του Πηνειού.
Με το δάσος της Φολόης είναι γνωστό και από τους νεότερους ιστορικούς χρόνους. Εδώ, στη θέση Πούσι, στις 11 Ιουνίου 1821, οι Έλληνες νίκησαν τους φοβερούς Τουρκαλβανούς Λαλαίους, που πήγαιναν να βοηθήσουν τους πολιορκημένους Τούρκους της Τριπολιτσάς. Στην ίδια περιοχή, στις 9 Δεκεμβρίου 1943, οι δυνάμεις του Ε.Λ.Α.Σ. κατατρόπωσαν 600 Γερμανούς που ερχόντουσαν από τον Πύργο με κατεύθυνση τον Ερύμανθο, για να κυνηγήσουν τις δυνάμεις του Ε.Λ.Α.Σ. που δρούσαν στην περιοχή.
Τα πανέμορφα τούτα μέρη, τα πλούσια σε φυσικές ομορφιές και Ιστορία, θέλησα να γνωρίσω σε μια παρέα φυσιολατρών, του Φυσιολατρικού Συλλόγου Πειραιά « Ο ΖΗΝΩΝ», του οποίου έχω την τιμή να είμαι μέλος από πολλών ετών.
Το 2ήμερο 9 – 10 Ιουνίου, περιπλανηθήκαμε ευχάριστα στα μονοπάτια της φυσικής, αρχαιολογικής και ιστορικής ομορφιάς του υπέροχου νομού μας. Στις 9, το Σάββατο, αποτίσαμε φόρο τιμής στον ιερό χώρο της Ολυμπίας, σε τούτα τα λείψανα τα ποτισμένα με το θείο υγρό της ελληνικής αρμονίας και χάρης. Την Κυριακή, μέσω Λάλα, διασχίζουμε πάλι το δάσος για να φτάσουμε στο χωριό μας. Εδώ, έχουμε προγραμματίσει μια ομάδα να διασχίσει το ποτάμι μας και οι υπόλοιποι να επισκεφτούν το μοναστήρι της Κρεμαστής.Περιττό να αναφέρω ότι σε όλη τη διαδρομή ήταν όλοι εκστασιασμένοι από την ανυπέρβλητη ομορφιά του τοπίου και τις εναλλασσόμενες εικόνες. Άνθρωποι που έχουν γυρίσει κάθε γωνιά της Ελλάδας, ρωτούσαν πώς αυτά τα μέρη κρατούσαν καλά κρυμμένο το μυστικό τους. Επιφώνημα θαυμασμού ακούστηκε όταν το χωριό μας πρόβαλε από τον Άγιο Νικόλα πνιγμένο στο πράσινο.

ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ ΗΛΕΙΑΣ

Το χωριό της Αγίας Άννας είναι κτισμένο στις παρυφές του λόφου της Αξοφωλιάς του όρους της Φολόης, με θέα κυρίως προς τη Δύση. Απλώνεται αμφιθεατρικά και μοιάζει από μακριά σαν να αγκαλιάζει το λόφο που στην κορυφή του δεσπόζει το ξωκλήσι του Αϊλιά. Ριζωμένο στην καταπράσινη πλαγιά, το χωριό της Αγίας Άννας μετράει την δική του ιστορία από τα χρόνια της τουρκοκρατίας, όπου και μεταφέρθηκε εδώ με πρωτοβουλία των τότε κατοίκων, προκειμένου να κρυφτούν από τους Τούρκους.
Σήμερα με τους ιστορικούς στην Ηλεία τα χρόνια της σκλαβιάς αναπτύχθηκαν δυο ισχυρά κέντρα για τους κατακτητές. Η Γαστούνη και το Λάλα. Ένας από τους κύριους δρόμους που ένωνε τα δύο κέντρα υπήρξε αυτός που κατευθυνόταν παρόχθια του Πηνειακού Λάδωνα και διαμέσου των χωριών της Πεύκης (Μπεντένι), Ακροποταμιάς (Μπεχρού), Εφύρας (Ντελίμπαλι). Σ’ αυτήν ακριβώς τη διαδρομή και στη θέση Λάκκες – μεταξύ Πεύκης και Ακροποταμιάς – ήταν κτισμένο το πρώτο χωριό έχοντας ως εκκλησία το ναό της Αγίας Άννας. Η ακριβής θέση του παλιού χωριού δεν έχει εξακριβωθεί ακόμα αφού λίγο δυτικότερα από την θέση της εκκλησίας και συγκεκριμένα στη θέση «Παλαιοχώρι» έχουν εντοπισθεί διάσπαρτα στους αγρούς κεραμίδια πράγμα που σε συνδυασμό με το όνομα της θέσης, αλλά και με το ότι στην περιοχή υπήρχε εκκλησία με το όνομα Άγιος Ιωάννης θέτει «σοβαρή υποψηφιότητα» στο να θεωρηθεί ως θέση του πρώτου χωριού
Το χωριό μεταφέρθηκε αργότερα αποφεύγοντας και τις λεηλασίες από τα τουρκικά ασκέρια αλλά και το δριμύ κρύο κατά τους χειμερινούς μήνες, αφού το μέρος ήταν αρκετά ανοιχτό και το «έδερνε» ο αέρας. Το όνομα του χωριού δόθηκε προς τιμήν της πρώτης εκκλησίας, της Αγίας Άννας.
Το 1840 «η Ηλεία από τους της βασιλείας του Όθωνος διηρείται σε οχτώ δήμους», όπου σύμφωνα με το γυμνασιάρχη Γεώργιο Παπανδρέου στο του η «Η Ηλεία δια μέσου των αιώνων» η Αγία Άννα ανήκει στον δήμο Λαμπείας με έδρα τη Δίβρη. Σύμφωνα με τον ίδιο ιστορικό μελετητή «την Ηλείαν παρ’ αρχαία αποτελούν τρία μεγάλα διαμερίσματα, η Κοίλη Ήλις, η Πισαίτις, η Τριφυλία». Η Αγία Άννα ανήκει στην Κοίλη Ήλιδα μαζί με κάποια άλλα χωριά του μετέπειτα δήμου Λαμπείας (Κούμανι, Γιάρμενα, Ανδρώνι, Κλειντιά, Πέυκη), τα ορεινότερα χωριά του δήμου Λαμπείας ανήκαν σε περιοχήν της αρκαδικής πόλεως Ψωφίδας». Η Κοίλη Ήλις, σύμφωνα με τον Γ. Παπανδρέου «ειδικότερον υποδιηρείτο εις την Πεδινήν (τον νυν λεγόμενον κάμπον) και εις την ορεινήν, την ειδικώτερον καλούμενην Ακρώρειαν, δηλαδή ορεινήν χώραν (άκρα όρος) και εκτεινόμενην εν του επί της Φολέας Κάτω τμήματι του δήμου Λαμπείας». Στην Ακρώρεια ανήκει λοιπόν και η Αγία Άννα.
Το 1912 η Αγία Άννα αποτελεί, με βάση το νόμο του Ελ. Βενιζέλου, Κοινότητα μαζί με το Μπεντένι. Το 1913 το Μπεντένι «αποσκιρτίζει» διοικητικά και έτσι τα δύο χωριά αποτελούν ξεχωριστές κοινότητες μέχρι το 1999 που εφαρμόζεται το σχέδιο «Ι. Καποδίστριας».Στην πλατεία του χωριού το υψόμετρο είναι 450 μέτρα, ενώ στη δεξαμενή φτάνει στα 490 και στην κορυφή του λόφου που είναι το ναϊδριο του Αϊλιά, γύρω στα 600 – 650 (συμπεριλαμβάνεται όλος ο λόφος της Αξοφωλιάς).

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΘ.ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ